صهبای صهبا

صبح اول وقت بعد مورنینگ ، کشیک رو از مهسا تحویل گرفتم و یکی یکی پرونده‌ها و بیمارا رو چک کردم تا رسیدیم به همسر اون آقای که اون روز فرستادمشون CCU + . مهسا گفت دیروز عصر متخصصش گفته فشارش که اومد پایین ترخیصه ولی تا صبح بالای ۱۴ بود و آوردنش بخش که CCU خلوت شه. حوالی ۹ صبح همراهشون اومد گفت دکتر فلانی (پ. معالجشون) کی میان؟ گفتم نمیان امروز. گفت ما باید چکار کنیم؟ گفتم بریم بالا سرشون ببینیم چکاری میشه کرد. سلام و حال و احوال کردم. با یه خنده‌‌‌ای به همراهشون گفتن این همون خانوم دکتره که به بابات گفت حدیث بخون. همینجوری لبخند به لب داشتم اردر میذاشتم که ادامه دادن: دخترم هم طلبه سطح چهاره. برگشتم دست دادم به دخترشون و معرفی و اظهار خوشبختی از آشنایی و همه تعارفات مرسوم اینجور موقه‌ها.
فشارشون زیر ۱۳ بود. چک کردم دیدم ساعت ۷:۴۰ هم ۱۲۰ بوده. نگاه کردم دیدم نت ترخیص نداره. به دخترشون گفتم همکارم که کشیک رو تحویلم داد گفت دکتر گفتن فشار که اومد پایین ترخیصن. ولی نت ترخیص نذاشتن که من بتونم ترخیص کنم. گفت یعنی امروزم باید بستری باشن؟ گفتم زنگ می‌زنم از خود پ. معالج می‌پرسم. ولی از صبح تازه فشارشون اومده پایین. من اون روز که آوردنشون بودم و در جریانشون هستم. بنظرم بذار امروزم بمونن. خودم هم امشب کشیکم. تا صبح مراقبت و کنترل میکنم و اگه طبیعی بودن خودم ترخیصشونو صبح از دکتر میگیرم. بعد ناخودآگاه به دخترشون گفتم شما که مشکلی ندارین با بستری موندن؟ و از اینجا سر حرف با دخترشون وا شد. ساکن قم بود و بخاطر مادرش اومده بود تهران. همسرش هم طلبه درس خارج آیت الله جوادی. کلی صحبت کردیم. درباره بچه کلی تشویقم کرد و یه چیزای خوبی یادم داد. قرار شد برای عید فطر بریم خونه شون قم! به همین سادگی.